|
Адам Глёбус
* * *
Кропля падае
на лілёвы цёмны лёд
і плыве ў вясну.
* * *
Ціха, сьнег ідзе,
Толькі каляндар сказаў -
надыйшла вясна.
* * *
Вясновым ранкам
паліць у парку сьмецьце
малады салдат.
* * *
Чорная ліпа,
спавітая слатою,
чакае цяпла.
* * *
Вежы аблокаў
над каменнай гарою
заружавелі.
* * *
Раніца ў шыбу
ціха пастукалася...
Пара над кавай.
* * *
Блакітны ранак,
апрану ўсё новае
у гонар вясны.
* * *
Першы дзень вясны,
трэба ўмывацца сьнегам
з самай раніцы.
* * *
Ранак, варэльня,
горка-салодкі водар -
кубачак кавы.
* * *
Лапкі ядлоўца
і пралескі на стале
ў шкляначцы з вадой.
* * *
Капеж, дворнікі
на даху рыдлёўкамі
сякуць ледзяшы.
* * *
Хваёвы водар,
кедравая ігліца
блішчыць на сонцы.
* * *
Стаю на вежы
з выбітымі шыбамі,
над нашым сьветам.
* * *
Над могілкамі
хмары плывуць няспынна.
Сыходзяць сьнягі.
* * *
Шукаюць вочы
сярод жоўтых аблокаў
дарогі, птушак.
* * *
Дастаю штодня
водар сьвежай газэты
з паштовай скрыні.
* * *
За вакном сьнег.
Кубачак гарачай кавы
гатую сабе.
* * *
Сонечны ранак,
жаўтавокая котка
выйшла з пад'езду.
* * *
Ранак, парк стары,
узьлятаюць галубы -
ледзь чутны ветрык.
* * *
Паралеляграм
сонечны на шпалерах,
вясновы ранак.
* * *
Адчыніў дзьверы -
скразьняк прынёс духмянасьць
травы і бэзу.
* * *
Шэрую траву
вецер цёплы і сухі
на асфальт прынёс.
* * *
Шчыліны ў плоце -
пасечанае сьвятло
ляжыць на зямлі.
* * *
Сонца, капяжы,
але калюгі ўначы
павымярзалі.
* * *
Еду ў трамваі,
паўпустым і халодным,
на кніжны кірмаш.
* * *
Блакітна-шэры
кавалак тынкоўкі
разломліваю.
* * *
Парушыначка
трапіла ў вока маё -
вокамгненны боль.
* * *
З кнігаю ў руцэ
наведваю кавярню,
накрапвае дождж.
* * *
Першы дзень, калі
лёду няма на ганку.
Сьціхлі капяжы.
* * *
Сонечны настрой
па вільготным пяску
разьліваецца.
* * *
Надыходзіць час
занесьці на сьметнік
зімовыя боты.
* * *
Вецер. Груд. Вясна.
Як вуркочуць галубы
слухаў і маўчаў.
* * *
Шэра-жоўты сьнег
плямамі ў полі ляжыць,
вецер гоніць пыл.
* * *
Шалахнуўся куст,
зашчабятала птушка...
Ізноў цішыня.
* * *
Побач з дарогай
доўгія, нежывыя
трубы ляжалі.
* * *
Сухое дрэва.
Прыляцелі вераб'і -
пошчак, мітусьня.
* * *
Сіні аўтобус
спыніўся й павітаўся
з жоўтым дзьмухаўцом.
* * *
Кветачку набыў,
а каму падараваць
так і не знайшоў.
* * *
Пасыпаўся дождж:
на інжыры вераб'і
зашчабяталі.
* * *
Ідуць насустрач
людзі, хаваючы твары
ад ветру і дажджу.
* * *
Шклянка на стале.
У празрыста-шэры цень
муха запаўзла.
* * *
Ціха, сьпіць дачка
ў пакоі, а за вакном
дробны дождж ідзе.
* * *
Каля бардзюраў,
на асфальце растаюць
кавалкі лёду.
* * *
Быкі на бойні:
чорныя сьлёзы ў вачах,
цяжкі дух крыві.
* * *
Старое дрэва
пяшчотныя лісточкі
паўпрыгожылі.
* * *
Ружовы камень
на зялёнай траве...
Шукаю словы.
|
![[Беларускі авангард]](../labels/logo.gif){kind=logo}
