|
Максім Клімковіч
* * *
За шклом вэранды,
у цемры шолах бэзу;
ліпеньская ноч.
* * *
Праз дожджык бачу
шэрую вільгаць муроў.
Восеньскі горад.
* * *
Спыніўся цягнік.
Насупраць твары людзей.
Ізноў дарога.
* * *
На дне фантана
голуб дзяўбе жоўты ліст.
Восеньскі ранак.
* * *
Паліць лістоту
сумны маўклівы дворнік.
Хлебны пах клёну.
* * *
Чакаю гасьцей.
Халодны гузік званка
хто першы кране?
* * *
Вышэй за дамы
павырасталі дрэвы,
што мы садзілі.
* * *
Сягоньня дзеці
не знайшлі яблыкаў
у старым садзе.
* * *
Над старой студняй
я адпусьціў каменьчык.
Чаканьне ўсплёску.
* * *
Прайшлі машыны,
шум сьцішыўся і зьнік.
Гарачы вецер.
* * *
Як доўга ехаў
праз гарады, празь вёскі
адной дарогай.
* * *
Сьвятло маланкі:
зьнік у вільготнай цемры
нерухомы лес.
* * *
Спяшаюся. Над
горадам нацягнуты
лук маладзіка.
* * *
Драўляны мост. Мір.
Ідзе стрыножаны конь -
рыпяць масьніцы.
* * *
Зімнае неба.
З трэскам падае на дол
празрысты яблык.
* * *
Вось і прыехаў
у бела-шэры горад;
мо хто сустрэне?
* * *
Адчыніў вакно:
гукі аўтамабіляў,
халодны вецер...
* * *
Адзін у хаце,
запаліў цыгарэту,
робіцца цёпла.
|
![[Беларускі авангард]](../labels/logo.gif){kind=logo}
